Emoties doorvoelen
Wanneer voelen bevrijdend wordt
In mijn emotioneel werk laat ik me onder meer inspireren door de inzichten van David R. Hawkins.
Niet als methode die gevolgd moet worden, maar als een kader dat helpt om anders met emoties om te gaan.
Emoties worden daarbij niet gezien als iets dat opgelost, begrepen of gecontroleerd moet worden.
Ze worden benaderd als ervaringen die zich in het lichaam aandienen — en die ook weer kunnen bewegen, wanneer ze ruimte krijgen.
Veel mensen hebben geleerd om emoties weg te duwen, te onderdrukken of meteen te analyseren.
Soms uit bescherming.
Soms omdat voelen ooit onveilig was.
Wat vaak gebeurt, is dat emoties daardoor blijven hangen.
Ze zetten zich vast in het lichaam en keren telkens opnieuw terug — soms subtiel, soms overweldigend, soms in andere vormen.
Hoe ik hiermee werk
In mijn begeleiding nodig ik uit om emoties toe te laten zoals ze zich op dat moment aandienen.
Zonder verzet.
Zonder oordeel.
Zonder analyse.
Niet door erover te praten, maar door erbij te blijven in het lichaam en te voelen wat er gevoeld wil worden.
Emoties voelen als lichaamservaring
Wat we emoties noemen, ervaren we meestal niet als woorden, maar als lichamelijke sensaties.
Een druk.
Een spanning.
Een beklemming.
Een steek.
Soms voelbaar in de borst, de keel, de buik of ergens anders in het lichaam.
Vaak zijn we geneigd om meteen in het verhaal te gaan:
waarom voel ik dit?
wat betekent dit?
hoe kom ik hiervan af?
In dit werk stappen we juist uit het verhaal.
Niet omdat het verhaal fout is, maar omdat het ons weghaalt van wat er werkelijk gevoeld wil worden.
Doorvoelen in plaats van vastzitten
Het toelaten van emoties betekent hier: de lichamelijke sensaties laten zijn zoals ze zijn.
Zonder ze weg te duwen.
Zonder ze te versterken.
Zonder ze te verklaren.
Wanneer je met aandacht bij de fysieke ervaring blijft, zonder erin te verdwijnen of ertegen te vechten,
gebeurt er vaak iets wezenlijks.
Wat eerst vast en bedreigend leek, blijkt niet stil te staan.
Sensaties kunnen opkomen, even sterker worden, en daarna ook weer afnemen of wegzakken.
Niet omdat je iets doet, maar omdat je niets meer tegenhoudt.
Wat dan verandert
Veel mensen merken dat emoties minder overweldigend worden. Niet omdat ze verdwijnen, maar omdat er niet meer tegen gevochten wordt.
Wat vastzat, krijgt weer ruimte. Wat geblokkeerd voelde, kan opnieuw bewegen.
"Ik dacht altijd dat voelen eng was,
tot ik merkte dat wat ik voelde vanzelf weer wegebde."
Deze manier van werken vraagt geen techniek en geen inspanning.
Ze vraagt vooral bereidheid om te voelen wat er is — in je eigen tempo en binnen wat draagbaar is.
Van daaruit ontstaat vaak vanzelf meer ruimte, meer vertrouwen en meer innerlijke rust.
Emoties als wegwijzer
Emoties worden zo geen vijand die overwonnen moet worden, maar signalen die richting geven. Ze tonen waar iets geraakt wordt en waar aandacht nodig is om opnieuw in beweging te komen.
Hoe dit past binnen mijn werk
Het doorvoelen van emoties staat nooit los van het lichaam.
Vaak ontstaat dit werk vanzelf, vanuit een lichaamsgerichte of ontspannende behandeling,
wanneer er voldoende rust is om te voelen.
Wat zich aandient, volgt altijd wat op dat moment mogelijk is.
Er wordt niets geforceerd en niets vastgelegd.
We volgen wat draagbaar is, stap voor stap.
Tot slot
Emoties hoeven niet beheerst of opgelost te worden. Wanneer ze ruimte krijgen om gevoeld te worden,
kunnen ze hun natuurlijke beweging volgen — en ontstaat er vaak vanzelf meer rust, zachtheid en helderheid vanbinnen.