Van symptoom naar betekenis

In mijn werk kijk ik anders naar klachten dan vanuit een puur medisch of technisch perspectief.

Ik vertrek niet vanuit het idee dat het lichaam "faalt" of "aangevallen wordt", maar vanuit het vertrouwen dat het lichaam precies doet wat het moet doen om te overleven, te beschermen of te herstellen.

Wanneer je begrijpt waarom het lichaam reageert zoals het doet, ontstaat er vaak iets essentieels: rust. 

Vanuit die rust krijgt het lichaam opnieuw ruimte om te herstellen — op zijn eigen manier en in zijn eigen tempo.

"Pas toen ik begreep wat mijn lichaam me probeerde te vertellen, zakte de angst en kwam er ruimte om te helen."

Het lichaam is intelligent 

Klachten zijn voor mij geen toeval. Ze ontstaan niet zomaar, en ze zijn zelden "zinloos".

Het lichaam reageert op wat het heeft meegemaakt — fysiek, emotioneel of innerlijk — en zoekt telkens naar manieren om in leven te blijven en om het evenwicht te bewaren.

Wanneer we begrijpen wat die reacties kunnen betekenen, vermindert vaak de angst rond de klacht. En dat alleen al kan een groot verschil maken in hoe iemand zich voelt en hoe het herstel verloopt.

Het lichaam is een superintelligent systeem. Wanneer je bijvoorbeeld een klein wondje hebt, weet het lichaam precies hoe dat geheeld wordt, zonder dat jij daar bewust iets voor hoeft te doen. Zo werkt het ook bij veel andere processen.

Dat betekent niet dat we herstel of heling niet mogen ondersteunen. Integendeel. Door het lichaam rust, veiligheid en begrip te bieden, kunnen we die natuurlijke intelligentie juist helpen haar werk te doen — niet door te forceren, maar door voorwaarden te creëren waarin herstel mogelijk wordt.

"Ik dacht dat mijn lichaam tegen me was — tot ik zag dat het gewoon iets wilde oplossen."

Meerdere invalshoeken 

— één geheel

Bij het duiden van klachten kijk ik altijd vanuit meerdere lagen tegelijk. 

Geen enkel systeem op zich vertelt het hele verhaal.

Samen brengen ze diepgang en nuance.

Biologische wetten

Ze helpen begrijpen hoe het lichaam reageert op schokken, stress of innerlijke conflicten. 

Niet als fout, maar als logisch en zinvol proces. 

Wanneer iemand dit begrijpt, ontstaat er vaak vertrouwen in het eigen lichaam in plaats van angst ervoor.

Meer lezen...

Het chakra systeem

Chakra's zijn verbonden met organen, klieren en lichaamsdelen. 

Ze vertellen iets over thema's die spelen — zoals veiligheid, overleven, grenzen, expressie of eigenwaarde. 

In die zin is dit systeem niet zweverig, maar ook lichamelijk en energetisch verankerd.

Meer lezen

"Toen ik zag dat mijn klacht niet los stond van wat ik diep voelde, veranderde er iets in hoe ik naar mezelf keek."

 Psychologische 

en zielsduiding

In mijn werk kijk ik naar klachten en symptomen niet alleen vanuit het lichaam of de psyche, maar ook vanuit een ruimer, zielsgericht perspectief.

Ik laat me hierbij onder meer inspireren door het werk van Christiane Beerlandt, 

die ziekte en klachten benadert als signalen van de psyche en van het innerlijke leven.

Haar visie vertrekt vanuit het idee dat er in ons een verschil bestaat tussen het kleine, persoonlijke ik
en een groter, wijzer deel in ons. 

Wanneer we te lang leven vanuit aanpassen, volhouden of het negeren van wat innerlijk klopt, kan het lichaam die spanning beginnen uitdrukken.

Binnen deze manier van kijken is ziekte geen toeval, maar ook geen schuld of falen.
Eerder een uitnodiging om stil te staan bij wat er innerlijk geraakt wordt.

In psychologische en zielsduiding luister ik daarom naar de symbolische taal van het lichaam.

• Wat wil deze klacht duidelijk maken?
• Wat wordt er al te lang gedragen, weggeduwd of vergeten?

Niet om vaste verklaringen te geven of conclusies op te leggen, maar om bewustwording te brengen.
Wanneer er helderheid ontstaat over wat een klacht raakt, komt er vaak ruimte — voor mildheid, voor andere keuzes, voor herstel.

Psychologische en zielsduiding is voor mij geen methode, maar een manier van kijken en begeleiden
die helpt om opnieuw af te stemmen
op wie je bent
en wat in jou tot ontwikkeling wil komen.

De symbolische taal van het lichaam

Ook spreekwoorden en uitdrukkingen geven vaak verrassend veel informatie. 

Denk aan uitdrukkingen als: 

Hoofd & denken

• Mijn hoofd breken over iets

• Het hoofd niet meer koel kunnen houden

• Er met mijn hoofd niet bij kunnen

• Het zit me tot hier (vaak met hand bij het hoofd)

Schouders & dragen

• Een last op je schouders dragen

• Te veel hooi op je vork nemen

• Alles op je schouders nemen

• De wereld op je schouders dragen

Rug

• Het zit me in de rug

• Iemand de rug toekeren

• Iets op je rug nemen

• Geen ruggensteun ervaren

Borst & hart

• Het ligt zwaar op mijn hart

• Met een beklemmend gevoel op de borst

• Mijn hart vasthouden

• Een hart onder de riem steken

Buik & gevoel

• Het voelt niet goed in mijn buik

• Buikpijn hebben van iets

• Op je buikgevoel vertrouwen

• Een knoop in de maag hebben

Heupen & bekken

• Ik krijg het op mijn heupen

• Vastzitten in mijn bekken

• Niet meer vooruit geraken (impliciet bekken/onderlichaam)

Knieën & draagkracht

• Door de knieën gaan

• Op je knieën zitten

• Het niet meer kunnen dragen

• Met knikkende knieën

Benen & voortgang

• Niet meer vooruit kunnen

• Het loopt niet meer

• Op eigen benen staan

• Het gevoel dat je wordt tegengehouden

Keel & stem

• Iets niet over je lippen krijgen

• Met een krop in de keel zitten

• Je stem inslikken

• Geen gehoor vinden

Algemeen lichaam

• Het zit me in het lijf

• Ik voel het tot in mijn botten

• Het kruipt onder mijn huid

• Mijn lichaam zegt stop

Ons taalgebruik laat zien dat we al lang weten
dat het lichaam meepraat.
Klachten en spanningen drukken vaak uit

Toeval?

Sommige klachten lijken echter zomaar te ontstaan. Je krijgt een ongeluk, je valt van de trap of ervaart een andere ingrijpende gebeurtenis. Het gebeurt zomaar, ineens, toeval? - Het valt je toe -

Toch nodig ik uit om ook bij dit soort gebeurtenissen even stil te staan en niet alleen te blijven bij het uiterlijke verhaal. 

Soms kan een voorval — hoe toevallig het ook lijkt — een moment zijn waarop iets zichtbaar wordt dat al langer onder de oppervlakte meespeelt.

• Niet als straf.
• Niet als fout.
• Maar als een uitnodiging om stil te staan bij wat uit balans is geraakt.

Ik geloof niet dat toeval per definitie zinloos is.
Wat zich aandient, kan een betekenislaag dragen
die pas zichtbaar wordt wanneer we vertragen en durven kijken.

Ook het lichaam kan daarin een boodschapper zijn.
Soms zacht, soms abrupt.
Niet om te straffen, maar om aandacht te vragen.

Zo kan een ongeval — bijvoorbeeld iemand die achterop je auto rijdt — symbolisch raken aan thema's zoals tempo, richting of grenzen. 
Niet omdat het zo is, maar omdat het een vraag kan openen: waar ga ik misschien te snel, te traag, of niet in mijn eigen ritme?

Dit soort duiding is geen verklaring en geen waarheid.
Het is een uitnodiging tot onderzoek.
Tot luisteren.
En tot mild kijken naar wat het lichaam misschien wil laten zien.

"Het was alsof mijn lichaam zachtjes zei: luister — niet vechten."

Geen oorlogstaal , geen schuld

Wat ik bewust niet doe, is spreken in termen van aanval, strijd of falen.

Het lichaam wordt niet "aangevallen"; het reageert. Het probeert te beschermen, te herstellen, te overleven.

Die manier van kijken nodigt uit tot een andere houding: niet vechten tegen het lichaam, maar luisteren.
Niet jezelf verwijten maken, maar begrijpen wat er veranderd wil worden.

"Wanneer we die houding durven aannemen, kan er iets anders gebeuren…" 

Wat dit kan brengen

Het duiden van klachten is geen doel op zich. 

Het is een ondersteunende laag binnen de behandeling.

Inzicht kan:

• angst verminderen

• rust brengen

• vertrouwen herstellen

• en beweging mogelijk maken, zowel lichamelijk als innerlijk

Soms verdwijnen klachten. Soms verandert de relatie ermee.
In beide gevallen ontstaat vaak meer ruimte, draagkracht en helderheid.

Veelvoorkomende 

thema's bij klachten

Hoewel elke mens en elke klacht uniek is, zie ik in mijn werk bepaalde thema's regelmatig terugkeren.

Het zijn geen vaste betekenissen, maar herkenningsvelden die vaak helpen om dieper te verkennen wat er meebeweegt.

Spanning in schouders, nek of bovenrug

"Alsof ik alles op mijn schouders meedraag… zelfs wat niet van mij is.

Vaak verbonden met:

• veel dragen

• verantwoordelijkheid voor anderen

• moeite met ontvangen

• jezelf (te) vaak op de laatste plaats zetten

Vermoeidheid die dieper voelt 

dan "te weinig slapen"

"Ik kon slapen wat ik wilde… het was alsof mijn lichaam zei: ik ben moe van te veel moeten."

Kan samenhangen met:

• langdurig volhouden

• leven op wilskracht

• weinig ruimte voelen voor jezelf

• een innerlijk afscheid dat nog niet verwerkt is

Terugkerende pijn zonder medische verklaring

"Steeds opnieuw pijn voelen, zonder dat iemand het kon verklaren, was alsof mijn lijf sprak wat mijn hoofd niet durfde."

Kan wijzen op:

• innerlijke conflicten

• jezelf aanpassen tegen je gevoel in

• niet durven kiezen

• loyaliteiten die zwaarder wegen dan je eigen behoeften

Buikpijn, spijsvertering en darmklachten

"Alsof er iets in mij niet verteerd raakte — niet alleen voeding, maar wat ik eigenlijk voelde."

Regelmatig gelinkt aan:

• emoties die moeilijk "verteerd" worden

• angst of onzekerheid

• behoefte aan controle

• spanningen rond veiligheid of basisvertrouwen

Hart en ademhaling

"Het was alsof mijn lichaam me herinnerde aan iets eenvoudigs
dat ik onderweg was kwijtgeraakt: ademen."

Kunnen wijzen op:

• ingehouden verdriet

• verlies of rouw (ook oud of onbewust)

• moeite met toelaten of loslaten

• leven vanuit moeten in plaats van voelen

Tot slot

Ik zie klachten niet als een vijand,
maar als een signaal dat om aandacht vraagt.

Soms van het lichaam.
Soms van iets diepers.

Wat zich aandient, nodigt niet uit tot strijd,
maar tot luisteren.

"Mijn klachten waren niet tegen mij —
ze wezen me de weg."